x

ANGLISHT

VIROLOGJI – KAPITULLI I SHTATË

PJESA E DHJETË

VIRUSI I PAMJAFTUSHMËRISË IMUNE TEK NJERIU DHE SIDA
 

Dr Richard Hunt

Professor
University of South Carolina School of Medicine

 

Përktheu:
Profesor Kristaq Bërxholi
Virolog - Fakulteti i Mjekësisë  Veterinare
Departamenti i Lëndëve Paraklinike
Tiranë  - Shqipëri 

 

LIDHJE ME SEKSIONET E TJERA TË VIH DHE SIDA JANË  NË FUND TË KËSAJ FAQEJE

  
Formacioni i sinciciumeve

Qeliza të infektuara janë shkatërruar nga qelizat cytotksike T

Figura 27 – Disa mekanizma të mundshme për humbjen e qelizave T4 pas infeksionit me VIH
 

PËRSE KA NJË HUMBJE PROGRESIVE TË QELIZAVE NDIHMËSE T CD4+?

PËRSE QELIZAT VRASËSE CD8+ ZHDUKEN NË STADET E FUNDIT TË SËMUNDJES?

Përse, kur vetëm 1 qelizë në 10,000 (në fillim) ose 1 në 40 (më vonë) kanë infeksion produktiv, zhduken të gjitha qelizat T4? Ende është e paqartë përse qelizat CD4+ zhduken të gjitha, megjithatë ka një numur mundësish:

a) Në qelizat CD4 të aktivizuara dhe të infektuara sintetizohen dhe ka një numur të madh virionesh të sintetizuara. Këta budojnë nga qeliza dhe përfundojnë në çpuarjen e membranës (figura 27). Por qeliza ka nevojë që të jetë e infektuar por për këtë që ndodhi dhe shumica e qelizave CD4 nuk janë të infektuara.

b) Meqënëse membrana e VIH fuzionohet me membranën e qelizës që do të infektohet si pasojë e mekanizmit të varësisë nga pH, formimi i sinciciumeve mund të shpjerë në përhapjen e virusit tek qelizat e pa infektuara (figura 27). Por sinciciumet nuk janë shumë të zakonshëm.

c) Qelizat e infektuara që prodhojnë proteinat virale (por jo ato në gjëndje qetësie-letente) do ti paraqesin këto proteina në sipërfaqe të qelizës të lidhur me antigenët e histokompaktibilitetit MHC klasa I. Qeliza e infektuar, ashtu si dhe qeliza të tjera të infektuara, do të shkatërohet nga qelizat cytotoksike T(figura 27). Përsëri kjo ndodh në qelizat që janë të infektuara nga VIH.

d) Gp120 është e lidhur tek Gp41 në sipërfaqe të virusit por me ndërveprim jo kovalent dhe në mënyrë frekuente eliminohet nga qeliza e infektuar ose nga particelat virale. Ky lidhet tek qelizat e pa infektuara nëpërmjet antigjenit CD4 dhe si rezultat ato duken të infektuara dhe shkatërrohen nga sistemi imun.

e) Ka të dhëna që antitrupat cytotoksikë të lidhur me SIDA, në pacientët e infektuar, mund të veprojnë me antigenin specifik në sipërfaqe të qelizave T4 të aktivizuara por jo të infektuara.
 

  Qelizat bien në kontakt me njera tjetrën.  FNT-alfa ndërvepron me  receptorin. Pasoja është apoptoza.

  Makrofagët gëlltisin qelizën T

Figura 28 – Induktimi i apoptozës në qelizat T8
 

f) SIDA mund të ketë një komponent auto-imun. Në një përgjigje normale antigjenike të mbartur nga qelizat T4, antigjeni CD4 ndërvepron me tipin II të MHC. Meqënëse Gp120 gjithashtu lidhet tek CD4, Gp120 mund të imitojë antigjenët e MHC klasa II pasi të dy e kanë ; në të vërtetë ato duken se janë regjione të sekuencave të ngjashme në dy proteina. Kështu antitrupat anti Gp120 mund të shndrohen gjithashtu në antitrupa anti MHC. (Kjo mund të krijojë shqetësime në prodhimin e vaksinës).

g) Ka mundësi që VIH mund të infektojë një nëndarje të qelizave T4 që domosdoshmërisht shkakton përhapjen e tij në të tërë popullacionin e qelizave T4.

h) Proteinat e VIH mund të ndryshojnë funksionin e qelizave T4. Ka disa të dhëna për këtë.

i) Aktualisht, një nga mundësitë e studjuara më aktivisht për humbjen e gjithë popullacionit të qelizave CD4+ dhe CD8+ është që VIH inicion apoptozisin (vdekjen e programuar) në këto qeliza (Apoptozisi është një process normal në qelizat T4 për të mposhtur autoimunitetin dhe për të përfunduar përgjigjen immune) (figura 28). Kjo aktualisht mendohet se është faktori kryesor në humbjen e qelizave CD4 gjatë përparimit të sëmundjes.
 

Disa prej të dhënave më lartë mund të shpjegojnë përse vetëm një pjesë e vogël e qelizave T4 duket se janë të infektuara në një kohë të dhënë dhe të gjitha zhduken në stadet e vonshme të sëmundjes. Kjo mundet gjtihashtu të ndodhë se virusi kalon nga një popullacion i qelizave T4 tek një tjetër dhe ndruesi është ko-receptori (shif më lartë).

Qelizat CD8+ nuk janë të infektuara nga VIH (për shkak se ato nuk kanë receptor CD4) dhe numuri i tyre mbetet i lartë gjatë kursit të sëmundjes për shumë vjet. Dhe mandej që deri tashmë është e pa shpejgueshme, ato vdesin shumë shpejt. Duket se disa nëntipe të VIH, që duken se ndodh në infeksionin e vonshëm, nxisin në masë apoptozisin e qelizave CD8, megjithëse CD8 janë CD4-, ato kanë ko-receptorë CXCR4 dhe VIH mund të lidhet në to (vetëm shtamet e fundit të VIH mund të induktojnë sincicume). Meqënëse antigjeni CD4 nuk është present nuk ka infeksion por lidhja tek CXCR4 dërgon sinjale në qelizë, sinjale për apoptozisin dhe për pasojë eliminohen një numur i madh i qelizave CD8+. Interesante është që qelizat CD8 vdesin vetëm kur janë prezent makrofagët.

 

Po si ndodh kjo? Është e njohur tashmë që lidhja e shtameve të VIH që arrijnë vonë në infeksion tek receptorët CXCR4 vënë në lëvizje faktorin alfa të nekrozës rruga e transdukcionit të vdekjes (figura 28). Në makrofagët, lidhja e ligantit tek receptori CXCR4 në sipërfaqe të qelizës indukton shfaqjen e faktorit alfa të nëkrozës së tumorit. Në qelizat CD8+ T, e njëjta lidhje shkakton nxitjen e shfaqjes së receptorit II të FNT–alfa(Faktori Nekrozë i Tumoreve-alfa).

Kur një makrofag i tillë dhe qeliza T CD8+ vijnë në kontakt, FNT-alfa në makrofagë lidhet tek receptori i FNT-afa në qelizën CD8+ T. Kjo nxit një sinjal të apotozisit tek qelizat CD8+ që rezulton në vezikulimin e qelizës CD8+ T (figura 28). Makrofagët mandej fagocitojnë qelizat T të mbetura. Kjo shpjegon përse makrofagët do të jenë present kur vdesin qelizat CD8+. Po për çfarë arsye kjo ndodh natyralisht? Përse kemokinat veprojnë si sinjal vdekjeje për qelizat T CD8+?. Këto qeliza janë qeliza vrasëse dhe mund të shkaktojnë çrregullime serioze në rast se ato përfundojnë në një vend të gabuar . Mendohet që kemokinat drejtojnë qelizat CD8+ për të ndërmjetësuar për fatin e vdekjes së makrofagëve po të mos arrijnë ata në vend vendosjen e përshtatshme të tyre.

 

PJESE TE TJERA TE VIH

PJESA  I VIRUSI I PAMJAFTUESHMËRISË  IMUNE TEK NJERZIT DHE SIDA

PJESA II VIH DHE SIDA; SËMUNDJA

PJESA III KURSI I SËMUNDJES

PJESA  IV PËRPARIMI DHE BASHKË-FAKTORËT

PJESA  V STATISTIKAT

PJESA VI  NËNTIPET DHE BASHKË-RECEPTORËT

PJESA VII  KOMPONENTËT DHE CIKLI JETËSOR I VIH

PJESA VIII  LATENCA E VIH

PJESA  IX GJENOMA E VIH

PJESA  X  HUMBJA E QELIZAVE CD4

PJESA XI  INFEKTIMI I QELIZAVE TË TJERA NGA VIH DHE POPULLACIONI I POLYMORFIZMIT

APENDIX I  VAKSINA ANTI-VIH

APENDIX II  SHKAKTON VIH- SIDA?

APENDIX III  KEMIOTERAPIA ANTI-VIH

Kthehu në seksionin e virologji të Microbiology and Immunology On-line

faqja së fundi e ndërruar në  Monday, February 16, 2015
faqja mbahet nga  Richard Hunt