x

ANGLISHT

 

VIROLOGJI – KAPITULLI SHTATË PJESA E NJËMBËDHJETË

VIRUSI I IMUNODEFICIENCËS SË NJERIUT DHE SIDA

POLIMORFIZMI I POPULLATËS

 

Dr Richard Hunt

Professor
University of South Carolina School of Medicine

 

Përktheu:
Profesor Kristaq Bërxholi
Virolog - Fakulteti i Mjekësisë  Veterinare
Departamenti i Lëndëve Paraklinike
Tiranë  - Shqipëri 

 

LIDHJE ME SEKSIONET E TJERA TË VIH DHE SIDA JANË  NË FUND TË KËSAJ FAQEJE

Figura 29

QELIZA TË TJERA QË INFEKTOHEN NGA VIH

Megjithëse qelizat CD4+ T4 zakonisht janë konsideruar se janë qelizat më të rëndësishme në kursin e SIDA dhe humbja e tyre të shpie në ndrydhjen e sistemit imun, infektohen dhe qeliza të tjera. Makrofagët janë shumë të rëndësishëm pasi ata formojnë rezervuar jashtë gjakut dhe mbartin virusin në indet jashtë vaskulare. Makrofagët e maturuar jo proliferativë mbështesin prodhimin e VIH për një kohë të gjatë pa u vrarë nga ai (virusi). Nuk ka latencë në këto qeliza, virusi budon. Prodhimi i cytokinave nga makrofagët e infektuar është gjithashtu shmangje e të shpurit drejt një numuri efektesh dytësore. Sëmundja dinake që është karakteristikë e infeksioneve të VIH në Afrikë rezulton nga shkatërrimi i cytokinave të makrofagëve. Ky çrregullim të kujton sëmundjen e Visnae tek dhëntë dhe infeksionet e Visnae kanë pjesëmarës makrofagët. Makrofagët dhe qelizat e ngjashme me makrofagët infektohen nëpërmjet rrugës së antigjenit CD4. Gjithashtu, meqënëse virusi indukton përgjigje të mirë antitrupash tek bujtësi, qelizat që shfaqin receptorët Fc ose të komplementit do ta marrin virusin.

Janë të infektuara dhe disa qeliza negative CD4-; për shembull, qelizat epiteliale të vaginës dhe rektumit, qelizat endoteliale të kapilarëve të trurit dhe qelizat e tjera të SNQ të tilla si astrocytet dhe qelizat gliale (figura 29). Ato mund të marrin virusin e VIH nëpërmjet receptorëve galaktocerebroside. Qelizat dentrike mundet që gjithashtu të jenë mjaft të rëndësishme. Këto qeliza duken se i kapin virionet dhe i mbartin ato për tek nyjet limfatike (shif gjithashtu seksionin 7).

POLYMORFIZIMI I POPULLATËS DHE VARIANTET E VIH

Polimorfizimi i popullatës rezulton nga niveli i lartë i gabimeve të revers transkriptazës dhe ARN polymerazës II të cilat përdoren për të replikuar gjenomën virale. Niveli i gabimit është 1 në 2000-10.000 nukleotide. Kjo së bashku me nivelin e lartë të prodhimit të qelizave CD4+ dhe infeksionin, nënkupton që çdo mutacion i vetëm vendor i mundshëm në genomën virale ditor arrin në thuajse 1% të të gjithë mutacioneve të dyfishta që ndodhin në sejcilën ditë. Si rezultat, virusi i izoluar nga pacientët me SIDA është shumë i ndryshëm nga virusi infektues orgjinal. Në tropizimin qelizor, dallohen dhe nën-shtame të ndryshëm. Disa formojnë sinciciume, disa jo. Dhe si është theksuar tashmë tipet e makrofagëve tropikë që nuk induktojnë sinciciume ndoshta janë forma infektive (Shënim: shumë vaksina janë bërë kundrejt VIH-1 që indukton formën e sinciciumeve dhe polimorfizimi paraqet një pengesë për zhvillimin e suksesshëm të vaksinës). Proteina kryesore variabile është Gp120 dhe brënda një pacienti të vetëm, zakonisht VIH-1 luhatet nga 1-6% në genet ENV. Ka disa vënde të ruajtur në Gp120 në të cilën mutacionet nga sa mund të mendohet janë të dukshëm (p.sh. vendi i lidhjes CD4). Por shumë shpesh glykozilimi maskon këtë vend të ruajtur (i cili gjithashtu është problem për zhvillimin e vaksinës). Gp41 nuk është i glykoziluar dhe vëndi i fuzionit është i nevojshme që të jetë i ruajtur (kjo ndoshta mund të jetë një vend për një vaksinë të mundshme).

Krahasimi i variacioneve brënda një individi, ka shumë variabilitet të madh në të gjithë botën. Nën-tipet gjenetike të VIH-1 ndryshojnë deri në 30% në sekuencat e aminoacideve të genit ENV. Ka së paku 10 nëntipe të VIH-1.

Po nuk është vetëm niveli i mutacionit nga revers transkriptaza një problem. Është e mundshme për një person të infektohet nga nëntipe të ndryshme të VIH-1 dhe në një qelizë të kemi një ko-infeksion. Rezultati është virusë me një ARN nga një nëntip dhe një ARN tjetër nga një nëntip tjetër. Në ciklin e fundit të infeksionit kemi rekombinim. Është parë që një nëntip rekombinant (VIH-1E) është i përhapur në të gjithë globin. Impakti i zhvillimit të këtyre nëntipeve është i madh pasi ata mund të prekin efikasitetin e testeve të gjakut të infektuar. Më tej ata duhet që të kihen parasysh kur mendohet për një vaksinë. Ka gjithashtu mundësi që ata mund të jenë sinjifikativisht të ndryshëm në transmetimin e nëntipeve të ndryshme (VIH-1 është më shumë i transmetueshëm se sa VIH-2).

 

STRATEGJITË PËR TË ÇRËNJOSUR VIRUSIN

Kemoterapia: Shumica e medikamenteve anti-HIV janë toksikë. Kemioterapia aktuale nuk ndalon infeksionin dhe nuk ka gjasa që ta kurojë bujtësin e infektuar. (shif kapitullin e kemioterapisë). Më shumë ne mund të shpresojmë për supresionin e prodhimit të virionit duke e bërë SIDA më shumë një sëmundje të kuptushme. Së fundmi janë bërë përparime të mëdha në drejtim të këtij qëllimi (shif apendiksin 3).

Edukimi: VIH (fatmirësisht) nuk është shumë infektiv. Ai mund të evitohet po qe se merren masa korrekte. Kjo ka qënë shumë e sukseshme në vënde të tilla që kanë kufizuar përhapjen e SIDA.

Vaksina: Kjo është rruga më e mirë për tu mbrojtur kundrejt infeksionit. Por VIH është një retrovirus dhe ka probleme shumë të mëdha për zhvillimin e një vaksine (shif apendiksin 1).
 

PJESE TE TJERA TE VIH

PJESA  I VIRUSI I PAMJAFTUESHMËRISË  IMUNE TEK NJERZIT DHE SIDA

PJESA II VIH DHE SIDA; SËMUNDJA

PJESA III KURSI I SËMUNDJES

PJESA  IV PËRPARIMI DHE BASHKË-FAKTORËT

PJESA  V STATISTIKAT

PJESA VI  NËNTIPET DHE BASHKË-RECEPTORËT

PJESA VII  KOMPONENTËT DHE CIKLI JETËSOR I VIH

PJESA VIII  LATENCA E VIH

PJESA  IX GJENOMA E VIH

PJESA  X  HUMBJA E QELIZAVE CD4

PJESA XI  INFEKTIMI I QELIZAVE TË TJERA NGA VIH DHE POPULLACIONI I POLYMORFIZMIT

APENDIX I  VAKSINA ANTI-VIH

APENDIX II  SHKAKTON VIH- SIDA?

APENDIX III  KEMIOTERAPIA ANTI-VIH

Kthehu në seksionin e virologji të Microbiology and Immunology On-line

faqja së fundi e ndërruar në  Monday, February 16, 2015
faqja mbahet nga  Richard Hunt